1. Onbewust leven
De 9 aspecten die ik gebruik voor het beschrijven en uitbeelden van mijn onbewuste leven zijn:
- Mijn geboorte en jeugd
- Mijn tienertijd
- Mijn volwassenheid
- Ik
- Mijn plek
- Mijn vertrouwen
- Mijn levensdoel
- Mijn gids van mijn leven nu
- Resultaat van mijn leven nu
Samen vullen ze het harmoniemodel in, met een moment opname van mijn leven van dat moment. Dit heeft mij inzichten gegeven, waarmee ik verder kon, voor een gelukkig (er) leven.
Het harmoniemodel ingevuld
met de aspecten van mijn onbewuste leven.
Mijn geboorte en jeugd
Woorden die in mij opkomen zijn: geboorte, moeder Aarde , pa, ma, veiligheid, vrijheid, zelfstandigheid.
Door de liefde tussen 2 mensen, mijn pa en ma, ben ik geboren en kreeg de naam Willy. Als middelste jongen in een middenstandsgezin met 5 kinderen groeide ik in vrijheid en zelfstandigheid op. Ik mocht en kon alles doen. We hadden als kinderen allemaal een aantal taken thuis.
In de huishouding, de bakkerij of in de winkel. Daardoor leerde ik verantwoordelijkheid te dragen. Ook het omgaan met geld heb ik zodoende geleerd, want voor een aantal werkzaamheden kreeg ik betaald.
Mijn moeder stopte mij ´s avonds heerlijk in en was altijd thuis. Ook al was ze in de winkel aan het werken, dan kon ik haar toch iets vragen als dat nodig was. Dit gaf mij een warm en veilig gevoel. Mijn vader was “verder” weg. Altijd hard aan het werken, wisselend aanwezig met het eten en in feite zaterdagavond “vrij”. Tot zondagavond want dan begon de werkweek weer van mijn vader die “bakker” was.
Pa, gaf mij het vertrouwen te “kunnen overleven” in de grote mensen wereld.
Mijn ouders gaven mij alle vertrouwen en steunde mij in alles. Ik voelde mij nooit beperkt, onzeker of ongelukkig.
Voor mijn gevoel heb ik een perfecte jeugd gehad en daar ben ik mijn ouders heel dankbaar voor.
Vanaf 3 mavo werd ik minder speels, de speelgoedautootje´s gingen uit mijn etui en ik wilde de Mavo goed afmaken. Vervolgens ging ik naar de Havo.
Voor mijn beroepsstudie maakte ik een verstandelijke keuze, mijn hart lag bij kunstzinnige activiteiten, maar om zodoende genoeg geld te kunnen verdienen om “goed” te kunnen leven betwijfelde ik en volgde daarom een technische studie. Techniek boeide me ook, want ik knutselde veel. Op dat moment bedacht ik me dat het een juiste keuze was. Ik besefte dat er een “aardse noodzaak was om een vak te leren, om een goede baan te krijgen. En een goede baan wilde ik hebben om niet teveel bazen “ boven” me te hebben. Mijn vrijheid, zelfstandigheid was belangrijker dan mijn passie voor kunst. Ik dacht toen wel dat schilderen/tekenen altijd mogelijk zou zijn naast mijn andere bezigheden, indien het een grotere rol zou spelen in mijn leven. Ook zonder een “vakopleiding”. Ik dacht als kunst in me zit dan komt het er ook uit. Het voelde goed.
Born on earth
Rode roos in knop, met als knop een hart ( is er onbewust ingeschilderd).
Leven dat open gaat.
Een lichaam van stof door liefde ontstaan, uit Moeder Aarde.
Mijn tienerjaren
Mijn lichaam ontwikkelde zich, werd groter en mannelijker.
Ik kon beter rennen dan voorheen, was lenig en energiek. Ik was me bewust van mijn lichaam en zorgde er goed voor en hield het in conditie. Ik wilde dat mijn lichaam in staat was dingen te doen die ik graag wilde doen.
Gelijktijdig ontdekte ik ook mijn seksuele gevoelens. Vond het plezierig om mezelf te bevredigen.
Op de Havo zag ik Karin, zij zat op het Vwo, maar we zaten in het zelfde schoolgebouw. Ze intrigeerde mij. Een bepaalde sfeer hing er om haar heen en dit straalde ze ook uit. Rust, zuiverheid, puur, maar ook kwetsbaar. En eerlijk is eerlijk, een mooi lichaam en een lekker kontje.
Enige tijd later keken we elkaar aan, op wel 20 meter afstand of zo, maar we zagen elkaar bewust. Ik keek in haar bruine ogen en verzonk erin. Dieper dan de wateren op aarde, voor mij onpeilbaar diep.
Ik voelde, ik wist, met haar wil ik samen leven, kinderen krijgen. Ze zal een goede moeder voor onze kinderen zijn en een goede vrouw voor mij. Ik voelde onduidelijkheid in de directe relatie met haar. Ik kon het niet benoemen. Ondanks de onduidelijkheid, voelde het goed, heel goed en ik wist het.
Vanaf dat moment droomde ik elke nacht van Karin.
Mijn broer organiseerde een feestavond op de Havo, met als gastspeler Toots Thielemans. Ik was inmiddels naar de HTS gegaan en dit was voor mij het moment om weer op de Havo/Vwo te kunnen zijn en het moment om Karin aan den lijve te ontmoeten. Tussentijds zag ik haar wel eens, en we groeten elkaar wel, maar hadden verder geen contact. Deze avond wilde ik haar ontmoeten. Achteraf bleek dat Karin de zelfde intentie had. We zagen elkaar tussen alle andere mensen, we liepen op elkaar af en gingen hand in hand samen verder. Dit was op de avond van Toots en tevens Valentijnsdag.
Mijn droom was werkelijkheid geworden en vanaf dat moment droomde ik niet meer van Karin.
Body
Het vrouwenlichaam is een schepping op zich zelf.
Het brengt leven voort op aarde.
Is prachtig en sterk.
Is verleidelijk van buiten en wonderschoon van binnen.
Mijn volwassenheid
Op eigen benen staan, zelfstandig verder gaan samen met Karin. Na de HTS- werktuigbouwkunde, volgde ik de studie bedrijfskunde aan de HTS te Tilburg. Want tijdens mijn stageperiode werd me duidelijk dat ik niet altijd op de tekenkamer wilde staan, maar leiding wilde geven, dingen organiseren, mensen motiveren.
Karin en ik gingen toen samenwonen in Tilburg. Heerlijk, geen afscheid meer hoeven te nemen na elk samen zijn. Samen het leven delen. Samen naar bed en samen weer op.
We trouwden op Karin´s verjaardag voor de wet, want zodoende hoefde ik niet in het leger en konden we samen verder. 3 maanden later trouwden we echt, voor de kerk zoals dat heette. We geloofden in elkaar en daar wilden we getuigenis voor afleggen. Dit voelde goed.
Karin nam ontslag bij haar eerste werkgever en we verhuisden voor mijn eerste baan. Ik was druk bezig met mijn werk. Wilde alles goed doen, maar wilde ook alles weten. Ik volgde een studie economie aan de open universiteit, omdat ik hogerop wilde. We verhuisden naar de andere kant van het land, voor dezelfde werkgever. In deze jaren wilden we allebei graag kinderen. Karin werd gelukkig zwanger en ze groeide en ze groeide. Tjonge wat straalde ze. Prachtig. Na 3 maanden een echo laten maken want ze had een buik van 9 maanden. En ja: het waren er twee. Twee kindjes. Wauw dit was wel een verrassing. Ik stopte met mijn studie want het kostte teveel tijd en deze tijd wilde ik er zijn voor Karin en de kinderen die op komst waren. De tweeling zijn op een natuurlijke wijze geboren, dankzij de wil en kracht van Karin. En van dag één zat ik in de shit, heerlijk. Dag en nacht voeden en zorgen. Wat een leven, wat een liefde, wat een vreugde, ook al was ik soms moe.
Na enkele jaren gewoon gewerkt te hebben, begeleidde ik de locatiesluiting, waar ik toen werkte. We verhuisden weer en nu naar het zuiden van het land, voor dezelfde werkgever. In deze job kwam ik mezelf tegen. Ik was op een gegeven moment geheel leeg, op. Alle energie weggegeven. Dit had ik nog nooit meegemaakt, altijd energie, altijd positief, altijd inspiratie. En ineens leeg.
Dit voelde niet goed, voor mezelf, voor Karin en de tweeling, maar ook voor het ongeboren kind dat kwam. Karin was zwanger. Karin gaf duidelijk aan dat ze zo niet wilde leven en daar was ik het mee eens. Helemaal.
Ik heb dit aan mijn “baas”, een “gouwe” vent trouwens, voorgelegd. Ik kreeg alle begrip. Vanaf dat moment ben ik bewuster met mijn energie en tijd omgegaan.
Mijn zoon werd geboren, het was een zware bevalling. Samen met de geboorte van onze zoon was dit het moment voor mij om een drukke en intensieve periode af te sluiten. Dit was goed.
We gingen weer reorganiseren en uiteindelijk moest ik ook mijn eigen functie saneren. Ik stond weer voor de zakelijke keuze: hoe verder? Bij mijn overwegingen nam ik mee dat dit concern, voor je carrière, je opleidingsniveau zeer belangrijk vond. Ik had slechts 2 ingenieurstitels op HBO niveau en dat was op termijn niet voldoende voor de functies die ik ambieerde. Ik was nu 10 jaar bij 1 werkgever, weliswaar in 3 functies, met veel persoonlijke en zakelijke ervaringen, maar zou dit op termijn geen bezwaar zijn voor een mogelijke baanverandering? Mijn gevoel voor vrijheid won en ik nam vrijwillig ontslag.
Mijn nieuwe baan, bij een ander bedrijf, was een “topbaan” rapporterend aan de directie. Een nieuwe functie binnen dit bedrijf, met veel zaken die beter konden en moesten. Als logistiek manager, met productie locaties op 3 werelddelen verspreid, was ik helemaal in mijn nopjes. Wat een uitdaging, wat een baan. En een heel mooi salaris, yes.
Na enkele maanden was het voor mij duidelijk, dat ik hier zou vastlopen. Het bedrijf was erg gefocust op de korte termijn. Het behalen van mooie maandcijfers, was in mijn beleving voor het moederconcern belangrijker, dan het nastreven van klanttevredenheid, maximaal rendement op het geïnvesteerd vermogen en absolute winstbijdrage. Daar gaat het zakelijk gezien toch om? In plaats daarvan was ik druk bezig met het, in het systeem verplaatsen van goederen en het niet volgens de klantprioriteit produceren en leveren van goederen.
Dit klopte niet. Ik was samen met anderen druk bezig om op klantorder te laten produceren, in 3 tijdzones, op een wijze die erg intensief was en voor mijn gevoel niet altijd zinvol.
In die periode overleed mijn schoonvader en dit was een moment van stilte. Stilstaan en mezelf de vraag stellen stellen: waar ben ik allemaal mee bezig?
Als ik dood ga, wil ik dan met dit gevoel heen gaan? Nee!
Ik realiseerde me dat ik wederom te weinig tijd besteedde aan Karin en de 3 kinderen die mij toevertrouwd waren. Ook vond ik dat mijn kwaliteiten zakelijk gezien niet voldoende benut werden. Karin stimuleerde mij, om voor mijzelf te beginnen en haar vertrouwen in mij en de situatie hebben de doorslag gegeven.
Met dit inzicht ontslag genomen en vol vertrouwen, op zoek gegaan naar een organisatie die mijn kwaliteiten en energie voor de duur dat het nodig was, wilde inhuren. Ik was zelfstandige. Ik was zelfstandig. We hadden een eenmanszaak en ik bood mijn diensten aan als interim manager en logistiek adviseur. Als men mij nodig had dan was ik er, anders niet. Uit vrije wil kozen ze wel of niet voor mijn diensten. Uit vrije wil ben ik zelfstandig verder gegaan.
Als interim manager, leuke opdrachten uitgevoerd. Sommige voor mijn gevoel zinvol, met blijvend resultaat voor het bedrijf en soms ook in persoonlijke situaties.
Mijn 2 laatste opdrachten hielpen mij verder in het bewustwordingsproces: wat bindt de mensen in een organisatie, wat motiveert hen om samen te willen werken en zich in te zetten voor het ondernemersbelang? En wat motiveert een directeur/eigenaar en hoe gaat hij/zij om met zijn/haar bevoegdheden?
Het gaf mij een beeld op de zakelijke wereld, waarin ik werkzaam was, dat mij de vraag opleverde
(klik op de vraag voor het vervolg):
Wat is de zin van dit alles?
Job
Voor de verjaardag van Karin, heb ik haar gele rozen gegeven. Één roos boeide me, trok me aan en ik wilde deze schilderen.
De gele roos was volledig open op één blaadje na.
De roos schilderde ik eerst, van buiten naar binnen terwijl ik “normaal” altijd van binnen naar buiten schilder. De roos “moest” gedragen worden. Gedragen door een duif of een adelaar? Ik koos voor een adelaar. Ik was eerlijk tegen mezelf want ik wilde graag een duif zijn, maar realiseerde me dat ik ook zo af en toe de kwaliteiten van een adelaar vertoonde. De adelaar had de vleugels om de roos geslagen. Ik bekeek de schildering op afstand en zag er een mannentorso in, vanaf de achterzijde bezien. Een krachtige man met een gebogen hoofd. Een geschenk heb ik mogen ontvangen met een geweldige betekenis; Job.
Deze betekenis heb ik eraan gegeven, of is het een ander?, want Karin heeft mij in die periode behandeld met reiki, en tijdens die behandeling kreeg ze telkens de naam “Job” te horen. Ik heb deze naam direct gekoppeld aan het bijbelverhaal “Job”. Dit verhaal spreekt mij erg aan en, omdat ik mij er zelf in herken.
Het laatste rozenblaadje is zich aan het openen. Als ik dit stukje ego kan loslaten dan kan ik verder.
Ik draaide “ Job” om
en ik zag een vrouwentorso, van de voorzijde bezien, met een kindje in haar. Het is abstrakter in beeld, maar qua betekenis voor mij geweldig.
De derde chakra staat voor de wil en de achterzijde van het menselijk lichaam ook.
Ik ben een man en dus geheel van toepassing op mij.
De omgedraaide torso is een vrouw bezien aan de voorzijde. Het menselijk lichaam staat aan de voorzijde voor de gevoelskant van de mens. In haar is een jong kindje dat voort komt uit de liefde van man en vrouw.
Ieder mens heeft een eigen wil en gevoel. Ieder mens heeft een mannelijke en een vrouwelijke kant. Onlosmakelijk met elkaar verbonden. Één.
Dit alles zit in deze schildering. Dank je wel.
Mijn levensdoel
Ik wilde altijd vrij zijn. In mijn tienerjaren zei ik dat ik miljonair wilde worden en wel voor mijn 35e levensjaar. Omdat ik dan dingen kon doen die ik zelf wilde doen en niet dingen moest doen van en voor een ander. Tegen het woordje “moeten” heb ik een aversie. Lang heb ik veel gemoeten. Van anderen en van mezelf.
Op het moment dat ik voor mezelf begon als interim manager, voelde ik me vrij.
Het moeten was er niet meer.
Pas toen realiseerde ik me dat mijn wens in vervulling was gegaan. Ik was vrij , ik deed de dingen die ik zelf wilde doen. Het had niets met geld te maken, maar met het besef dat ik mijn eigen keuzes kon maken.
Het heeft me verder losgemaakt van deze wereld,en de denkbeelden die ik erbij heb.
FREE
Free on Earth
Mijn “plek”
Ik voel me een deel van het geheel. Het al, het heelal.
All
De aarde is een plek, ruimte, in´t heelal dat mij ruimte biedt en de tijd geeft om te leren.
Leren van de natuur, de elementen, de dieren, de bloemen, de bomen, mijn medemens.
Het geeft mij alle omstandigheden en middelen om mijn ware aard te leren kennen, te herinneren.
Mijn vertrouwen
Ik beschouw de Heilige Geest als een stem in mij, die ik hoor als ik stil ben, luister. Het lijkt alsof ik met mezelf praat. En dat is ook zo. Als de stem in mij antwoord geeft en het is ten goede van mij en alle anderen dan is het de Heilige Geest die antwoord. Het gaat om een juiste/ware gedachte en indien gewenst een handeling daaruit voortvloeiend. De Heilige Geest dient het geheel en kent alleen de waarheid.
Is het antwoord dusdanig dat het iemand benadeelt dan spreekt het duiveltje in me. Mijn ego wordt gevoed.
Light in me
De Heilige Geest brengt mij bij het licht. Het licht in mijzelf.
De Heilige Geest helpt mij bij het vinden van de antwoorden op alle vragen die ik heb
Wat is waar en wat is niet waar.
De Heilige Geest helpt mij waar-te-nemen.
Mijn gids in mijn leven nu
Wie kent mij goed en helpt mij? Helpt mij gevraagd en ongevraagd?
Dat is Karin. Mijn levensgezel, mijn lieve vrouw en moeder van onze kinderen.
Ze is mijn gesprekspartner en steun en toeverlaat.
Met haar kan ik alles bespreken, ze begrijpt mij.
Ze is ook een spiegel voor mij, want ik denk en voel dat mijn levensles de liefde is.
Wat is liefde?
Ik dacht altijd dat DE liefde, de speciale relatie tussen man en vrouw was.
Door met Karin samen te leven heb ik mijn denkbeeld over deze speciale relatie tussen haar en mij als zijnde DE liefde los gelaten.
Moeten loslaten, wilde ik gelukkig zijn.
Zij is haar tweelingziel tegen gekomen en daar houdt ze ook van.
Ze zei: ik hou van jou en van mijn tweelingziel. Ik hou van jullie allebei, een ieder op zijn eigen manier.
Dit was voor mij een klap. Mijn geluk viel uiteen. Ik zei; “dit kan toch niet”? Zoiets kan aan genezijde, maar niet op aarde. Dit is ondraaglijk.
Enkele gedachten van mij waren:
Hoe kan ik hiermee leven?
Kan en wil ik nog met Karin samen verder leven?
Ik wil alleen met iemand samen leven die van mij houdt en ik van haar. De basis is de liefde voor elkaar, om samen te zijn.
We hebben samen 3 kinderen en de verantwoordelijkheid hen een goede jeugd en opvoeding te geven totdat ze zelfstandig zijn. Maar het moest wel in een liefdevolle omgeving zijn. Daar hadden onze 3 kinderen het recht op en ik vind dit het belangrijkste om hun als vader en wij als ouders mee te geven.
Ik begreep dat “gedoe” met tweelingzielen wel, maar ik vond het niet van deze wereld. Helaas, het was er. Het is er.
Ik heb tijd nodig, om het te beseffen. Ik hoopte dat ik het kon bevatten, begrijpen, zodat het een deel van mij werd. Dan kon ik bepalen wat te doen. Karin en ik hadden samen veel fijns beleefd, begrepen elkaar (bijna) volkomen en ik vond haar nog steeds een lieve vrouw.
Kon ik nog wel met haar vrijen?
Voor mij was het vrijen een lichamelijke uiting om je liefde voor elkaar te tonen en je verbonden te voelen.
Wat een ongeluk. Ik, we hadden alles: tot dat moment voor mij een vrouw die van me houdt, 3 lieve en gezonde kinderen, een fijn huis, en genoeg geld om te doen wat we wilden doen.
Op dat moment las ik het boek: “meesters uit het verre oosten”. Een prachtig boek.
Daar stond in, dat het gaat om de allesomvattende liefde, de universele liefde. Dit idee pakte me en met deze gedachtengang, inzicht, keek ik zoveel als ik kon opbrengen naar de situatie die er was ontstaan tussen mij en Karin.
Ik geloofde dat er meer is dan dat we nu ervaren op aarde. Dit op aarde kon niet alles zijn. Ik geloofde in het leven na de dood, zoals ik het altijd zei. Ik geloof in God en God is liefde. God zou niemand uitsluiten. Nooit.
Maar ik? Kon ik nog wel van Karin houden?
Enige tijd later ben ik begonnen met het boek “ een cursus in wonderen” te lezen en elke dag één opdracht uit te werken. Daar staat ook in dat liefde niet speciaal kan zijn, omdat je dan anderen uitsluit en dat is niet liefdevol. Zo dacht ik: daar ga ik weer. Ik wil liefdevol zijn, maar dan is mijn ultieme uitdaging: liefdevol zijn voor Karin, maar ook haar tweelingziel! Zucht. Ik moet Karin delen?!
Gedurende deze periode heb ik vele gedachten gehad die niet zuiver waren en niet liefdevol. Ik had pijn. En ik besefte dat ik de pijn kon verminderen als ik de situatie anders zou zien. Als ik anders kon denken over de situatie dan zou het minder zwaar zijn, minder pijn doen. Ik wilde het absoluut niet verdringen, wegstoppen, want dan zou ik mezelf verschuilen en mezelf voor de gek houden en dit kwam niemand ten goede. Mijn uitgangspunt was: liefde zijn.
Ik probeerde me in Karin´s situatie in te leven en in die van haar tweelingziel. Bij elke gelegenheid, “bekeek” ik mezelf hoe ik reageerde en wat ik voelde. Hoe ik met de situatie was omgegaan. Ik merkte dat ik rustiger werd en Karin af en toe weer recht in de ogen kon kijken. Zowaar ik kon weer lachen tegen haar en met haar.
Ik zag steeds meer haar liefde en haar puur zijn.
Vanochtend de huishoudboodschappen gedaan en ik bleef maar met de gedachten lopen van: ik mis de aanrakingen van Karin, we vrijen steeds minder vaak, maar als we vrijen is het wel liefdevol. Wat is het dan wat mij zo bezig houdt? Ik besef terdege dat kwaliteit boven kwantiteit gaat. Ik kan me van mezelf niet geheugen dat ik ooit uit lust met Karin gevreeën heb. Wel met passie en spontaan. Zo heb ik het ervaren. Maar Karin ook? De passie is weg en het spontane ook. Natuurlijk zijn we ouder geworden en kunnen we niet altijd even gepassioneerd zijn. Ik weet het, maar het voelt toch niet ideaal. Dan speelt er elke keer een zinnetje in mijn hoofd: “ de aardse liefde is voorbij” , “ de aardse liefde is voorbij”, “ de aardse liefde is voorbij”.
O.k., denk ik dan, wat zegt het mij?
Ik bedenk dat Karin en ik elkaar volledig begrijpen en samen hetzelfde in het leven nastreven. Waar Karin en ik van elkaar verschillen, is het lichaam. Niet dat zij vrouw is en ik een man, maar wat voor een waarde geef je het lichaam? Welke rol laat ik mijn lichaam spelen in mijn leven. In mijn manier van liefde ervaren en liefdevol zijn.
Mij zelf bevredigen doe ik al lang niet meer, maar de gedachte om niet meer te vrijen …….. ? Stel, ik zou helemaal niet meer vrijen met Karin, maar ze houdt net zoveel van mij, als wat ze nu doet (en altijd heeft gedaan).
Zou ik haar dan minder lief vinden? Nee.
Zou ik dan de seks missen, werkelijk missen? Nee.
Het maakt dus niet uit, bedenk ik me nu. Hmmmm, deze gedachte, is voor mij hoopvol, voelt goed, geeft zowaar rust. De aardse liefde is voorbij!
Ik zie het nu anders.
De tijd zal het leren, maar zoals ik het nu zie en voel, heb ik mezelf bevrijd van mijn zienswijze en gevoel over de aardse liefde. Ik zie de liefde niet meer als speciaal. Liefde is. Ik hoef Karin niet te delen, want ze is er volledig. Volledig voor iedereen.
Ik besef dat de handelingen die je met aandacht en de juiste intentie doet in je leven verweven zijn met Liefde, één zijn met Liefde.
De passie is terug, en wel voor het leven en ik ben weer spontaan en kan liefhebben, omdat ik geen onware gedachten heb.
De ware liefde van mij voor Karin, is wat ik voor Karin voel, en dat uit ik door liefdevol te zijn voor haar. Haar recht op vrijheid en ruimte niet te ontnemen zodat ze kan zijn wie ze is. Haar te steunen en helpen, daar waar nodig is.
Als dank krijg ik een glimlach, een liefdevolle blik, liefde terug.
Dit voelt goed, dit is juist.
De juiste gedachte, heeft mij het juiste laten doen en geeft mij nu het juiste gevoel.
Zo terug kijkend denk ik dat ik af en toe wel eens een klootzak ben geweest. Op dat moment voelde ik me rot en handelde ernaar. Ik sprak niet uit wat ik dacht en voelde en negeerde Karin dus. Of gaf haar een rake opmerking, want scherp met mijn tong kan ik zijn. Tjonge wat heb ik het moeilijk gehad met mezelf en Karin met mij.
Dankzij Karin, mijn ouders, broers en zussen (want mijn schoonfamilie zie ik als “eigen”) en lieve mensen om mij heen die niets wisten wat ik dacht en voelde, maar er wel waren met hun liefde ben ik nu, waar ik nu ben.
Het waren mijn onjuiste gedachten die mij onjuist deden handelen, waardoor ik pijn heb gedaan en zelf pijn heb ervaren.
Het werkboek van “ een cursus in wonderen” is een fantastisch hulpmiddel voor mij om alles op een “rijtje” te krijgen. Het juist te zien, zodat hetgeen wat ik weet in mijn leven kan toepassen en kan ervaren of het goed werkt, voor mij en de ander. Of het uiteindelijk het goede gevoel geeft. En je weet dit is juist, dit heeft voor mij zin, dit geeft mij vrede.
Nu ben ik zelf in staat om er volledig te zijn voor de ander. En dat is wat ik wil.
Ik was blind geweest. Ik kan gelukkig weer helder zien. Dankzij de les die ik middels Karin heb mogen doorleven.
Karin is voor mij een zuiver kristal waarin ik mezelf gespiegeld zie. Zij helpt mij zuiver te denken, zuiver te zijn. Deze spiegel hebben we allemaal. In je medemens, de dieren, de natuur, overal kom je aspecten van jezelf tegen. Aspecten die je niet plezierig vindt? Waarom niet? Het is jouw beeld wat je ziet. Het is jouw interpretatie. De vraag is: herken ik ze en hoe ga ik er mee om?
Anderzijds zie en herken je steeds meer de kwaliteiten bij je medemens, waarmee je je verbonden voelt.
Dank je wel lieve Karin.
Guide on earth
Ik
In mijn hart komt alles bijeen, samen. Daar voel ik me thuis, daar ben ik thuis.
Alles om me heen beïnvloedt mij, daar laat ik me door beïnvloeden.
Steeds meer ervaar en besef ik dat ik me niet moet laten leiden door gebeurtenissen / dingen buiten mij, maar dat ik naar mezelf moet kijken en luisteren.
Het is in mij, maar ik moet het wel de ruimte geven. Niet bang zijn de controle te verliezen. Waarbij je je meteen de vraag kunt stellen: de controle waarover?
Ik besef steeds meer dat het in mij is. In mij zitten de antwoorden op de levensvragen die ik heb. Ik moet stil zijn, en volgen.
Het voelt goed, de tijd is weg ik heb alle ruimte. Het zicht wordt steeds helderder. Heerlijk.
Het is mij duidelijk wat ik mag en kan doen.
Dank U.
i
Mijn lichaam, energetisch, in de vorm van een lelie. Het hart van de lelie is tevens
mijn hart. 3 bladeren zijn verbonden met de aarde en 3 bladeren met de hemel en komen samen in het hart. Overeenkomstig de 7 hoofd chakra´s van mijn wezen.
Mijn hart verbindt. Daar ben ik, daar ervaar ik.
Resultaat van mijn leven nu
Ik zie dat de aarde een weergave is, van hoe ik denk en van waaruit ik handel.
Ik ben wedergeboren in het vlees, op aarde, om mijn geest te laten ervaren en bewust te laten worden. Het lichaam staat ten dienste van mijn geest en niet andersom. Ik ben geen slaaf van mijn lichaam. Dat brengt mij alleen maar pijn en geen blijvende vreugde.
Het lichaam is slechts vlees en heeft geen eigen wil. Ik ben bewust van mijn zijn.
Ik geloof niet in het lichaam en dus niet in de dood.
De geest heeft eeuwig leven en vrede en geluk als je gelooft in liefde.
Dit geloof ik en wil niet anders.
Als mijn lichaam sterft, wil ik niet meer uit eigen belang terug naar de aarde.
Mijn lichaam wordt weer stof en keert terug naar “moeder aarde”
Ik leef verder in Liefde.
Mijn leven nu, als Willy, heeft zin als ik een zinvol leven leid. Een leven in liefde. Samen met jou leven in liefde.
Ik laat het lichaam los, en besef dat de geest vrij is.
Het licht is mijn baken, vrede mijn pad waarover ik ga, eenwording met elkaar mijn levensdoel.
Peace on earth
Mijn pad naar het licht.
Mijn leven in één beeld
Als ik dit zo terug lees en de schilderingen opnieuw bekijk en alles aaneen leg krijg ik voor mezelf het volgende beeld:
9 schilderingen die samen het tiende beeld vormen, één geheel van mijn leven op aarde.
